Granica między rzeczywistością a fikcją

Oddany

Wydaje mi się że dla użytkowników tego forum, jest to bardzo ważny temat. Jak łatwo może się zamazać ta granica? Jak rozpoznać co jest prawdziwe, co jest fikcją? A może wszystko jest fikcją, lub wszystko rzeczywistością?

Oddany

Oczywiście, mam taką dziwną naturę, że we wszystko wątpię i jednocześnie we wszystko wierzę. Może to i nie zdrowe, ktoś by powiedział że głupie, ale taki już jestem. Natomiast bardziej mi chodzi o problem - która informacja jest prawdziwa? Która zmyślona? Czego naprawdę doświadczyliśmy, a co wydarzyło się tylko w naszej wyobraźni, w naszych snach? Oraz czy doświadczenia ze snu są mniej realne, mniej wartościowe niż te z tzw. rzeczywistości? Mnożą się pytanie, ale może nie odpowiadajmy na wszystkie na raz.

Oddany

Oj mnożą się mnożą, niczym grzyby po deszczu.. Razz

A kto powiedział, że to co teraz się dzieje istnieje naprawdę? Może to nasze sny są rzeczywistością.. No dobrze, lekki bezsens dla niektórych pewnie. Granica między fikcją a prawdą jest cienka i bardzo niebezpieczna zarazem. A wszystko to, w co wierzymy staje się realnością, każdy wszystko będzie odbierał indywidualnie. Czasem mam coś podobnego.. jednocześnie wierze i wątpię, jednak nie można się na tym zatrzymywać, trzeba dokonywać wyborów. Może nie zawsze słusznych..

Oddany

Wyborów trzeba dokonywać, ale według mnie, nie należy zapominać, że zawsze mogliśmy się pomylić. W sumie t pewnym sensie świat wygląda w ten sposób, że prawdziwe jest to co uważamy za takie. Sami tworzymy sobie rzeczywistość, sami wybieramy co jest prawdopodobne a co nie.

Oddany

Emerson powiedział " Człowiek jest tym o czym myśli przez cały dzień"
W istocie granica miedzy rzeczywistością a fikcją zaciera się, czasem niebezpiecznie.
Kiedy jakaś myśl zaprząta nam głowę, nie ważne, czy jest fikcją czy realna. Odpowiedni czas na rozmyślenia sprawia, że coś przyjmujemy za prawdę- rzeczywistość.
Jednak taka technika nie sprawdzi się w przypadku dość dziwnych oczekiwań. Jednak historia uczy nas, że z bujnej wyobraźni człowiek potrafił stworzyć wiele ciekawych rzeczy.
Jest trudno wyraźnie zaznaczyć granicę pomiędzy tymi dwoma światami. Tam gdzie dla jednego kończy się rzeczywistość a zaczyna fikcja, dla drugiego rzeczywistość ta będzie dalej trwać.
Akurat w tym miejscu jakim jest to forum, kwestia rzeczywistości i fikcji powinna zostać indywidualną sprawą dla każdego z nas.
Dodam, że jeśli dany przykład fikcji- jest dobry, konstruktywny warto czasem uznać takową za rzeczywistość.

Oddany

To co traktujemy jako rzeczywistość, a co jako fikcję, to zawsze jest indywidualna sprawa. Nie chodzi przecież o to, by wymyślić jedną definicję i według niej spostrzegać świat, ale by poznać zdanie innych na ten temat.

Oddany

Wrodzona ostrożność będzie nam w tym wypadku sprzyjać, ale jesli ktoś jest dobrym graczem to prędzej czy później w jakis sposób nas złamie. A w tym świecie, każdy może być każdym i nikt tego nigdy nie sprawdzi. W większości przypadków, oczywiście.

Oddany

Wybacz Necrosadisme, ale w jakim sensie nas załamie? Co chciałaś powiedzieć? Chyba nie za bardzo zrozumiałem Twojego ostatniego wpisu.

Oddany

Fikcja to pojęcie rozległe.. Może i osób dotyczyć..

Oddany

Oczywiście fikcja może dotyczyć całego świata i niektórzy świadomie starają się by stworzona przez nich fikcja stała się rzeczywistością.

Oddany

A takie `kłamstewka ` często tak siadają na psychikę, że zapomina się o tym kim się jest, maska przykleja się do naszych twarzy tak bardzo, że nie możemy jej zdjąć, lub wraz z nią odrywamy kawałki skóry.

Oddany

Czy to takie złe, skoro temu komuś może zależeć na tym by jej nie zdejmować, by nie zsunęła?

Oddany

A życie w kłamstwie to dobra rzecz? Powiedziałabym, że tchórzostwo.. Choć to na pewno wygodne.. stworzyć ideał z kłamstw..

W takich kilku zyciach łatwo mozna sie zagubić, nie wiedzieć kim się jest, o czym się właściwie marzy, czego się pragnie.. Błąkać się po wnętrzu. Jesli ktoś jest wrażliwy, nie zabije `siebie` do końca. To prawdziwe `ja` bedzie chciało dojśc do głosu. Ale ten, kto zaczyna być aktorem na codzień i `zarabiać` na tym, musi wyzbyć się wyrzutów sumienia przez co staje się bestią.

Oddany

Sama jednak zauważyłaś że takie życie nie jest takie łatwe, nie jest takie wygodne. Czy i tak nie nosimy wielu masek? Czy nie raz jesteśmy innymi osobami wobec przyjaciół, wobec rodziny, nauczyciela czy pracodawcy? Ta "fałszywa" maska byłaby tylko następną, może okazałoby się że byłaby to kolejna fikcja która stała się dla nas rzeczywistością.
Nie mówię, że to dobry pomysł, intuicja podpowiada mi nawet że tak jak mówiłaś, nie /skreśl z lewej/ jest to zła droga, ale zastanówmy się Wink

Oddany

Jak widać nie każda trudnośc przynosi nam bohaterstwo.
Czasem to jest potrzebne do życia.. Jesli ktoś ma oczywiście instynkt przetrwania. Ukazując siebie narażamy się często na łatwy ostrzał.. Ale w końcu chcemy kochać i chcemy być kochanym, chyba, że oddamy się samotnoci.. Wtedy potrzebujemy szczerosci. Musimy się w końcu otworzyć, swiat będzie tracił nie znając nas Wink

Pomysl, jak wszystko byłoby inne, gdyby ludzie przestali udawać, robić coś `pod publikę`, patrząc na wymagania innych. Bądźmy troche egoistyczni.