Wampir żywy czy martwy?

Oddany

Walcz lub giń. Rzucasz wyzwanie to walcz jak dżentelmen. Nie uciekaj się do niejasnych zwrotów, które rzeczywistość Twoją subiektywną zdają się kreować. "Wyjdź poza ramy"

Może nie sprawię Ci tej radości, ale nie unoszę się Necrosadisme. Spokojnym jak nigdy Wink

To ja siebie kreuję Carelu, nie jakiekolwiek zwroty. Walczyć? Nigdy nie opuściłem broni przyjacielu

Oddany

Przeczytaj dokładnie wszystko raz jeszcze i wyciągnij wnioski bo tym co orzekłeś potwierdzasz tylko moje zdaje Przyjacielu.

Oddany

Nie chodziło mi przecież, o to, że unosisz się gniewem bo sądzę, że tu każdy ze spokojem pisze i jakiś głębszych negatywów w nas nie ma i nie będzie. Chodziło mi dokładnie o to, że cię zdania niektórych osób nie interesują. Choć dość potocznym zjawiskiem w dzisiejszych czasach jest dostrzeganie tylko czubka własnego nosa. Ale dość już, ja się umywam. Very Happy

Armenie, Twoje wypowiedzi są dla mnie doskonałym dowodem na stosowanie podwójnego standardu - ignoranckie unikanie odpowiedzi sugerujące brak wiedzy przy jednoczesnym naskakiwaniu (patrz naskok na Nicolasa), wymaganiu jasnych odpowiedzi i sugerowaniu komuś jego niewiedzy czy niemyślenia. Znaczy się, Ty możesz, ale Tobie nie można? Nie tak się robi Armenie, nie tak. I Forum nie jest miejscem na rywalizację, co chcesz wygrać? Zaimponować komukolwiek? To zacznij naprawdę być sobą, bo póki co prezentujesz dość marną kopię stylu Blacka, ale on akurat wiem, że wiele wie. Jeśli takiś mądry i obeznany- przestań kluczyć w niedopowiedzeniach. Pisz jasno. Ode mnie to tyle.

Oddany

Przyjaciele, wydaje mi się, że Armen wyciągnął wnioski ze swego postępowania j zdaje sobie sprawę z obrazu jaki wykreował. Armenie, nie wiem co o tym myślisz, ale wydaje mi się, że każdy jasno kreślił się jak odbiera niektóre Twoje wpisy. mam nadzieję, że ostatnie wymiany zdań pomogły nam wszystkim.

A teraz z innej beczki. Oglądałam swego czasu serial "czysta krew" i tam wspomina sie o czymś co nazywają tam "true death" czyli unicestwienie wampira. To znaczy że wampir jest nieumarłym,ale i nieżywym a potem staje się jeszcze bardziej nieżywym? Jak sądzicie?

Oddany

Może nie chodzi o uśmiercenie, lecz unicestwienie. Przyjmijmy, że po śmierci człowieka, dusza odrywa się od ciała i żyje dalej. U wampira wiecznie żyje zarówno dusza jak i ciało, chociaż jest przemienione, jakby nie żywe, lecz można zabić wampira tj.:
a) Zabić przemienione ciało i "uwolnić" duszę.
b) Zabić ciało i duszę i zniszczyć całkowicie jego egzystencję.
Oto moje przemyślenia do filmu Razz

Oddany

Wampir, podobnież istota potępiona, więc jego dusza może nie trafić bezpośrednio do jakiegoś po-śmiertelnego "lokum" jakim byłoby niebo czy piekło, oczywiście zakładając, że coś takiego istnieje (pod takimi nazwami) Jego dusza będzie żyła wiecznie, ale sądzę iż nawet w dosłownym znaczeniu. Będzie mogła przybrać inną postać. Aczkolwiek nie chodzi mi tu o reinkarnację (;

Oddany

Necrosadisme, mogłabyś więc może wyjaśnić lub podać przykład owej "nowej postaci", by było nam łatwiej sobie to wyobrazić?

Oddany

Moim zdaniem to nie bajka, że wampir jest nieśmiertelny, choć oczywiście nie podzielam podań o przebijaniu kogoś osikowym kołkiem. (: Jego dusza może podróżować, po śmierci wybrać inne ciało i trafić do niego, znów się narodzić i być tą samą istotą ale w innym ciele. Wspomnienie tego kim jest wróci we właściwym czasie.

Oddany

Czy to nie jest własnie bardzo podobne do reinkarnacji?

Oddany

Na reinkarnacji się niezbyt znam.. Ale wydaje mi się, że tam się powraca chyba jako nowe życie, bez świadomości z poprzedniego `partu`, a poza tym głownie do postaci zwierzęcych czy nawet roślinnych.

Oddany

W reinkarnacji Dusza wędruje z ciała do ciała póki nie połączy się ostatecznie z "Brahmanem. Podobno kolejne wcielenie zależy od "karmy a sam proces wędrówki dusz jest nie zależny od takowej. Słyszałem też, że dusza wędruje tzw dzięki awansowi. Każde kolejne ciało jest lepsze od pozostałego i nie można spaść rangą.

Hmm Necro.. Zgadza się..

A kimże jest Braham drogi Carelu?
Co do mnie, wampiry, istoty myślące, intelektem wykraczające poza normę ludzką posiadły możliwość nie tracenia pamięci podczas wędrówki między ciałami. Wstąpiły na taki poziom, iż potrafią sobie w pewnym momencie swojego życia uświadomić co już przeżyły, do czego dążyły, zauważyć obraz swojego wcześniejszego istnienia.

Istnieje też pogląd, który dotyka utraty pamięci, do czasu narodzin jesteśmy w stanie wszystko zapamiętać z dotychczasowego życia, jednak gdy dziecię opuszcza łono matki zaczyna płakać, co jest rozumiane jako smutek, ponieważ za chwilę cała poprzednia egzystencja zostanie zapomniana, a kartę życia będziemy musieli zapisać od samego początku...