Słowami duszy rysowanie..

Polowanie

wilczyca...
szare spojrzenie stali
przenika rzeczywistość
wyławia
wyczuwa
sprawdza i
oto jest....
cel
ofiara
zapach polowania

zęby...
ostrze wraz ze stalą oczu
współgra
dźwiękiem niesłyszalnym
na dźwięk przyjdzie
czas..
czas.. jeszcze nie...
już..
uniesieniem wargi daje znak

wilk i wilczyca...
ostrza stalowych spojrzeń
przenikają wzajemną rzeczywistość...
zapach polowania
już czas...
ruszamy..

bezszelestność nocy
zakłócił horror ofiary
i zwycięstwo łowcy..

stal oczu przenika rzeczywistość..
pozostał tylko zapach
polowania.

Zapraszam do rysowania wspólnego... tego co Wam w duszy gra, śpiewa i tańczy...czasami płacze, a czasami wyje..

Zaszyte w mchu ciało z kamienia
I dusza zamknięta w żelazie.
Z niecodziennego sumienia
Spoglądam jak kwitną bazie.

Spadają w udręce do wody
A rzeka je bierze w ramiona.
Choć pień drzewa jeszcze młody
Już umierają nasiona.

I drzewo, w które spoglądam
Rozumie snu mego ciszę.
Inaczej choć dziś już wygląda,
Wciąż krzyk jego dzieci słyszę.

I choćbym przemierzał krainy,
Przez morza, przez piaski pustynne,
To własnej mej myśli kpiny
Zmywają nadzieje dziecinne.

W pamięci mam nocy wonie,
I bieg poprzez ciemne lasy,
Gdy obok przyjazne dłonie
Wskazały szlak w lepsze czasy.

W pamięci mam ogród przed domem,
I spacer wśród jego kwiecie.
Wspomnienia swe cicho chłonę,
Smakując je niczym dziecię.

I widzę swej cienie przeszłości,
Gdy czerń biegła obok bieli
Gdzieś pośród czerwieni mnogości
Która mnie dziś popieli.

Komnaty pustka spowija,
Choć w bladej poświacie księżyca
Swe skrzydła powoli rozwija
Błękitna ćma bladolica.

Lecz widzę pośród ciemności
Gdy bliżej i bliżej kroczy
Spod szarych brwi łagodności
Wilcze mnie widzą oczy.

Sen to czy jawa otacza
To radujące spotkanie?
A może mara wypacza
To co faktycznie się stanie?

Już srebrny wzrok w swym błękicie
Wciąż dalej i dalej odpływa.
Wy oczy mnie nie widzicie,
I złuda to jest fałszywa.

A może w świata nagości
Istota lęk w sobie budzi?
Z wyboru żyć w samotności,
Pomimo tlumów ludzi.

Lecz gdy wyciągam ręce,
Mara rozpływa się w mroku,
Lecz chwalę ułudę w podzięce
Tego pięknego widoku.

Krótka radość
Płonna
Ulotna
Mgnienie oka

Szybki strzał
Bolesny
Celny
Mgnienie oka

Krótka radość
Szybka śmierć

Mogę się dołączyć?? ;>

Uroczysta przysięga

Wędruje po świecie znużony
A blade me oko spogląda
Jak człowiek w grobie złożony
Dla innych, żywych wygląda.

Ciało jego nieczyste
Otacza drzewo dziewicze
Ku światłości wieczystej
Kolorowe prowadzą znicze

Na pomniku wyryte
Ślady dawnego imienia,
A pod tą ziemią ukryte
Są ścieżki przeznaczenia...

Smutek zagnieżdża się w duszy
Gdy puste groby oglądam.
Tam gdzie deszcz marmur kruszy
Niepamięć przez szpary spogląda

Widok zbyt smutny dla mnie.
Żal to ludzkie uczucie...
Gdy człowiek ląduje na dnie
Budzi to we mnie współczucie

To dla mej duszy udręka
Więc cmentarz ponury opuszczę...
A uroczysta przysięga??
Do śmierci mej nie dopuszczę!

Pewnie, że możesz się dolączyć, to było jak mniemam pytanie retoryczne Wink

Wróciłam do domu mego
spokoju
Wróciłam do ciszy mojej
azylu
Wróciłam do ogrodu mego
zieloności
Wróciłam...
I nigdy już odejść nie chcę.

może nie retoryczne... czytając powyższe dzieła boję się raczej że mój talent jest niewystarczający aby coś tu napisać ^^

Dance Macabre

U Schyłku korytarza
Stoi blada dama.
Na brukowanym parkiecie
Leżą martwi żołnierze
I leży w strachu cały
Artysta, poeta biały
W łzach zalany...

Środkiem korytarza
Stopy swe umarza
W krwi żołnierzy.
Do niego bieży
Śnieżno-blada dama...
Nieskazitelna mara
Jako straszna kara

Już sunie prawie...
Jej ciało nagie
Zachwyca i przeraża.
Jej ciałem seks, na nim zaraza.
Jej piersi jędrne-zgniłe,
Łono jakby niczyje
Po korytarzu się wije...

Obdarta z szat do nicości,
Ale nie błaga litości.
Mocnym makijażem
Przykryła tatuaże
Wykonane gorącym żelazem.
Patrzysz na przerazę
Jak w koszmarze.

Bierze cię za ręce,
Wyrywa twoje serce,
Wgryza się w aortę,
Szepce "Amor e Morte"
A ty się wierć...
Dopadła Ciebie Śmierć

No ja Cię proszę Azaelu Smile

bez tej skromności..mnie się podoba to co piszesz. Koniec i kropka.

Hipotetyczny Lucyfer

Upadłem i Tęsknię
Czy żałuję?
Nie wiem
Moje skrzydła oberwane
Są obrazem mojej klęski
Upadłem i Krwawię

Upadłem i Jestem
Ciemnością
Panem kłamstwa
Moje skrzydła oberwane
Są obrazem mego królestwa
Upadłem i Nie płaczę

Upadłem lecz Jestem
Samotnością
Poszukiwaczem dusz
By ukoić mój głód i tęsknotę
Moje skrzydła obdarte
Są obrazem mojej tęsknoty

Upadłem...Chcę wrócić.

Bardzo dziękuje Very Happy

ale wiem, że nie wszystko by ci się spodobało Sad

Inkub

Ścieżka mocy,
Ciemność nocy...
We krwi broczy
Inkub...

Wodzi dziewczę
Młode jeszcze:
"Cię popieszczę"
Woła...

"Jesteś straszny
Bo z tej paszczy
Kłamstwem straszy"
Słyszy...

Urok jeden...
Boski Eden
Grzechów siedem
Sprawi...

Jego łowy-
Seks skończony...
Nie ma głowy
Ona...

Wykończona
I zmęczona...
Położona
Ginie...

Kto uwierzy??
Ona leży...
We krwi bieży
Inkub...

Ten mi się podoba.. Smile

Zaintrygowany

Czytając powyższe~ poczułam ukłucie, ktore przeszyło mnie wspomnieniami z czasów "świetności" tego forum.
₪ Dziwne...byłam pewna, ze wszystkie zniknęły bezpowrotnie. ₪

Administrator

Wspomnienia zawsze ożywają hi hi

Moderator

Moderator

Mało tego Feministo. Patrząc z perspektywy czasu, nasze forum zaczyna przybierać oczekiwaną formę, skupiając się na meritum tematyki wampirycznej.
A ilość, patrząc na forum sprzed lat, wcale nie oznacza "świetności" forum... nie umniejszając nikomu, rzecz jasna. Nie chodzi mi w tym o osoby, ale o treść forum.
Poszło na lepsze Feministo, i duża w tym Twoja zasługa.
;)

Zafascynowany

Najlepiej kwitną kwiaty w wypielonej, żyznej ziemi...